" လည်တာ" နဲ့ "လူပါးဝတာ" က အမြဲတမ်း ရောထွေးနေတတ်ကြတာနော်။ တကယ်တော့ သူတို့နှစ်ခုက တခြားစီပါ။ "လည်တယ်" ဆိုတာက ပတ်ဝန်းကျင်ကို လျင်မြန်စွာ သုံးသပ်နိုင်စွမ်းရှိတာ၊ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို နားလည်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတိရှိရှိနဲ့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေထိုင်တတ်တာ၊ ပြောဆိုဆက်ဆံရာမှာ ယဉ်ကျေးလိမ္မာပြီး ချောမွေ့တာမျိုးပါ။ ကိုယ့်အတွက်ရော၊ သူတစ်ပါးအတွက်ပါ အကျိုးရှိစေမယ့် လမ်းကြောင်းကို ရှာဖွေနိုင်တာကို ဆိုလိုတာပါ။ "လူပါးဝတယ်" ဆိုတာကတော့ သူတစ်ပါးရဲ့ အခွင့်အရေးကို ယူတာ၊ အားနည်းချက်ကို အမြတ်ထုတ်တာ၊ ကလိမ်ကကျစ်လုပ်တာ၊ ဒါမှမဟုတ် တခြားလူတွေကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် သဘောထားပြီး ကိုယ့်အကျိုးစီးပွားအတွက်သာ ကြည့်တာမျိုး ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ ဒီလိုလုပ်ရပ်တွေက ရေရှည်မှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မကောင်းစေပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကိုယ်က "လည်တဲ့သူ" ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ။ ပညာရှိရှိ၊ သတိရှိရှိ၊ အများအကျိုးကို ရှေ့ရှုပြီး လှုပ်ရှားပါ။ ဒါပေမဲ့ "လူပါးဝတဲ့သူ" တော့ ဘယ်တော့မှ မဖြစ်ပါစေနဲ့။ တန်ဖိုးရှိတဲ့လူတစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့က လိမ္မာပါးနပ်မှု (လည်ပတ်မှု) နဲ့ စာရိတ္တကောင်းမွန်မှု (လူမှုကျင့်ဝတ်) နှစ်ခုစလုံး လိုအပ်တယ်ဆိုတာ မမေ့ပါနဲ့။