ရွှေတွင်းကြီးကို တူးယူလှည့်ပါ

တခါတုန်းက လူတယောက်ဟာ တောထဲတောင်ထဲမှာ ရွှေ လိုက်ရှာတယ်။ တနေ့မှာတော့ အလွန်ကြီးမားတဲ့ ရွှေတွင်းကြီးကို တွေ့လိုက်ရ တယ်။ သူလည်း ရသလောက် ရွှေတွေကို တူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ ဘယ်လောက်တူးတူး ရွှေတွင်းကြီးက ရွှေဟာ မကုန်နိုင်ဘူး။

ဒါကြောင့် သူဟာ သူ့ရွာကို ပြန်ပြီး ရွာသားတွေကို ရွှေတွင်းကြီးဆီကို ခေါ်သွားပြီး ကြိုက်သလောက် တူးယူကြလို့ ပြောလိုက်တယ်။ ရွာသားတွေလည်း ပျော်ပျော် ပါးပါးကြီးနဲ့ ကြိုက်သလောက် တူးယူနေ ကြတယ်။

ဒါပေမဲ့ လူတယောက်ကတော့ ရွှေမတူးပဲ သူများတွေ တူးယူနေ ကြတာကို ဘေးက ရပ်ကြည့်နေတယ်။ ဘာမှ မလုပ်ဘူး။ ဒါနဲ့ ရွှေတွင်းကို တွေ့တဲ့သူက "ဟေ့လူ၊ ရွှေတွေ ဘာလို့ မတူးတာလဲ"

ရွာသားက "ကျနော့်မှာ တူးစရာ ပေါက်ချွန်း မရှိလို့ပါ"

" ဒါဆိုလည်း ရော့ ပေါက်ချွန်း၊ ကြိုက်သလောက်သာ တူးယူပေတော့"

အဲ့ဒီအခါမှာ ရွာသားက "တူးရမှာလည်း ပျင်းလို့ပါ" တဲ့။

ပုံပြင်လေးက ရီစရာလို့ ထင်ရပေမဲ့ လက်တွေ့ လောကကြီးမှာလည်း နေ့စဉ် ဒီအတိုင်း ဖြစ်နေတယ်လို့ ပြောလိုက်ရင် အံ့သြသွားကြ ပါလိမ့်မယ်။

တချို့က စာအုပ်တွေ ဖတ်ကြတယ်။ စာအုပ်တွေက ရတဲ့ အသိဉာဏ်တွေကြောင့် အောင်မြင်သွား ကြတယ်။ ကြီးပွားချမ်း သာသွားကြတယ်။ လူ့လောကကြီးကို ကောင်းကောင်းကြီး အကျိုးပြုသွားကြတယ်။

ဒီတော့ သူတို့ဟာ သူတို့ကို အကျိုးရှိစေတာ စာဖတ်ခြင်းကြောင့် ဆိုတာကို သိလို့ လူငယ်တွေကိုလည်း သူတို့လို ကြီးပွား အောင်မြင်စေချင်လို့ စာဖတ်ကြပါ လို့ တိုက်တွန်းတယ်။ လူငယ်တွေကတော့ မအားလို့၊ ပျင်းလို့ စာမဖတ်ချင်ဘူးတဲ့။

သူတို့ ဘဝတလျှောက်မှာ စိတ်အေးချမ်းသာစွာ နေစေနိုင်မဲ့ ရွှေတွင်းကြီးကို မျက်စိရှေ့မှာ တွေ့နေပါလျက်နဲ့ ဖေ့စ်ဘွတ်ခ် ပွတ်နေရလို့၊ ဂိမ်းကစား နေရလို့၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်နေရလို့ မအားပါဘူး ဆိုတဲ့ သူတွေ စဉ်းစားဖို့ပါ။

ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံး ဘီလျံနာ သူဋ္ဌေးကြီး ဘီလ်ဂိတ်ဟာ တပတ်ကို အနည်းဆုံး စာအုပ်တအုပ်ကို ပြီးအောင် ဖတ်လေ့ရှိတယ် လို့ ဖတ်ဖူးပါတယ်။

ဗန်းမော်သိန်းဖေ