သားအဖနှစ်ယောက်နှင့် မြည်း

တခါတုန်းက သားအဖနှစ်ယောက်ဟာ သူ့တို့ရဲ့ မြည်းကို ရောင်းချဖို့ မြည်းကို ကြိုးနဲ့ဆွဲပြီး ဈေးကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ သိပ်မကြာခင် လမ်းမှာ မြို့က ပြန်လာတဲ့ မိန်ကလေးတချို့နဲ့ တွေ့ကြတယ်။

"ကြည့်ကြပါဦးဟယ်၊ ဒီလောက် မိုက်မဲတဲ့ လူမျိုး တွေ့ဖူးကြလား။ တယောက်က မြည်းကိုစီးရင် ရသားနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး လမ်းလျှောက်လာ ကြတယ်" လို့ မိန်းကလေး တယောက်က ပြောတယ်။ အဲဒီစကားကို ကြားတဲ့ အဖေဖြစ်သူက သူ့သားကို မြည်းပေါ် တက်ခိုင်းပြီး သူကတော့ ဘေးကနေ ခြေလျင်လိုက်လာတယ်။

မကြာခင်မှာပဲလမ်းဘေးရပ်ပြီး အုပ်စုဖွဲ့ စကားပြောနေကြတဲ့ အဘိုးအိုတွေအနား ရောက်လာတယ်။ "ကြည့်စမ်းပါဦးကွယ်၊ သားမိုက်ကတော့ မြည်းပေါ်မှာ သနားစရာ ဖခင်ကတော့ လမ်းလျှောက်ရ ရှာတယ်။ ဟဲ့ ငပျင်းလေး ဆင်းစမ်း။ မင်းအဖေပဲ စီးစမ်းပါစေ" လို့ အဘိုးအိုတယောက်က ဆိုတယ်။

အဲဒီစကားကို ဖခင်ဖြစ်သူ ကြားတော့ သူ့သားကို မြည်းပေါ်က ချပြီး သူက တက်စီးတယ်။ သူတို့ ခပ်ဝေးဝေးတောင် မရောက်သေးဘူး။ ဈေးက ပြန်လာတဲ့ အမျိုးသမီး တချို့နဲ့ တွေ့ပြန်တယ်။ "ဟယ် အပျင်းကြီးတဲ့ လူကြီး၊ ကလေးက ရှင်နဲ့ မြည်းကို မနည်းမီအောင် လျှောက်နေရတာတောင် ရှင်က မြည်းကို စီးဝံ့သေးသလား" လို့ အမျိုးသမီးတွေက ဝိုင်းအော်ကြတယ်။

အဲဒီ့စကားကို ကြားတဲ့ ဖခင်ဟာ သူ့သားကို သူ့နောက်မှာ တက်ထိုင်ခိုင်းပြီး မြို့ကို ခရီးဆက်တယ်။ လမ်းမှာ မြို့သားတယောက်နဲ့ သူတို့တွေ့တယ်။ "ဟေ့ ရောင်းရင်းကြီး၊ ဒီမြည်းက ခင်ဗျားပိုင်တာလား" လို့ မြို့သားက မေးတယ်။ "ဟုတ်ပါတယ်" လို့ ဖခင်ဖြစ်သူက ဆိုတယ်။

မြို့သားက "မြည်းကို ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက် စီးတော့ မြည်း ခါးကျိုးသွားမှာပေါ့။ မြည်းက ခင်ဗျားတို့ကို တင်သွားတာထက် ခင်ဗျားတို့ မြည်းကို ထမ်းသွားတာ ပိုကောင်းတာပေါ့" လို့ မြို့သားက ဆိုတယ်။

ဒီလိုနဲ့ သူတို့ဟာ မြည်းပေါ်က ဆင်းပြီး မြည်းရဲ့ ခြေထောက်တွေကို စုပြီး ကြိုးနဲ့ချည်တယ်။ မြည်းကို ဇောက်ထိုးထားပြီး ထမ်ပိုး တချောင်းလျှိုလို့ ပုခုံးပေါ်တင် ထမ်းလာကြတယ်။ မြင်ကွင်းဟာ ရယ်စရာ ကောင်းတာမို့ တွေ့တဲ့ လူတိုင်းက ရယ်မောကာ နောက်ပြောင် ကျီစယ်ကြပါလေရော။

သနားစရာ မြည်းခမျာ မှာလည်း အလွန်ကို အနေရခက်ရမို့ ရှိသမျှ အားအကုန်သုံးပြီး ထမ်းပိုးနဲ့လွတ်အောင် ကြိုးစား ရုန်းကန်ရှာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ တံတားတခုကို ဖြတ်ကြရတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ မြည်းရဲ့ ခြေတချောင်းက လွတ်သွားပြီး ဖရိုဖရဲ ပြုတ်ကျလာတယ်။ မြည်းဟာ ကြောက်လန့်ပြီး တံတားပေါ်ကနေ ရေထဲခုန်ချတော့ ရေနစ်ပါလေရော။

"သွားပါပြီ၊ သွားပါပြီ။ လူတိုင်း စိတ်ကျေနပ်အောင် လုပ်ဖို့ ကြိုးစားလို့ အခုလို ဖြစ်ရတာ။ မှန်တယ် ထင်တဲ့ဟာကို ဘာကြောင့် မလုပ်မိရတာလဲ။ ငါ့ရဲ့အလုပ်က ငါ့မြည်းကို ဈေးထဲ မောင်းသွားဖို့ပဲ ရှိတာ။ ဒါဆို ငါ့မြည်းကို ရောင်းလို့ ရတယ်။ အခုတော့ သွားပါပြီ။ ငါ့မြည်း ရေနစ်သွားပြီလို့ ဖခင်ဖြစ်သူက ဆိုပါတယ်။

နောက်တော့ သားအဖနှစ်ယောက်ဟာ ဝမ်းနည်းပက်လက်နဲ့ အိမ်ပြန်သွားရ ရှာပါတယ်။

ဒီပုံပြင်လေးက ပေးချင်တဲ့ သင်ခန်းစာ ကတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေ ပါးစပ်အမျိုးမျိုးက ထွက်တဲ့ စကားတွေကို လိုက်ခံစားနေဖို့ မလိုပါဘူး။ ကိုယ်လုပ်စရာ ရှိတာကိုသာ တစိုက်မတ်မတ် ယုံကြည်ချက်ဖြင့် လုပ်ဆောင်သွားဖို့သာ လိုပါတယ်။

Credit: Original Author