ဉာဏ်ပညာရှိသူထံ ချဉ်းကပ်ပါ --------------------------------- ရှေးအခါတုန်းက ချမ်းသာကြွယ်ဝတဲ့ ဇနီးမောင်နှံ နှစ်ယောက်တွင် ေ,သနကဟု အမည်ရသော သားတစ် ယောက်ရှိလေသည်။ မိဘနှစ်ပါးက သူတို့၏သား ေ.သနက ကို တက္ကသိုလ်ပြည်မှ ဒိသာပါမောက္ခဆရာကြီးထံသို့ အပ်နှံကာ အဠာရသ တစ်ဆယ့်ရှစ်ရပ်သော ပညာများကို သင်ကြားစေလေသည်။ ေ,သနကသည် တစ်ဆယ့်ရှစ်ရပ်သော ပညာများကို စနစ်တကျလေ့ကျင့်ပြီး နှံ့စပ်အောင် သင်ကြားနာယူသဖြင့် ကျွမ်းကျင်တတ်မြောက်ခဲ့လေသည်။ ထိုစဉ်အချိန်အခါက ဗာရာဏသီပြည်၏ အရှင် မင်းမြတ်သည် ဇနကဟု အမည်တွင်လေသည်။ ေ.သနက၏ ပညာပြည့်ဝသော သတင်းကို ကြားသိသော ဇနကမင်းက ေ,သနကကို ပညာရှိအမတ်ကြီးအဖြစ် ချီးမြှင့်မြှောက်စားလေ၏။ ဗာရာဏသီပြည်၏ မနီးမဝေးနေရာ၌ တောင်း ရမ်းစားသောက်သောမျိုးနွယ်များ နေထိုင်သည့် ရွာတစ်ရွာ ရှိလေသည်။ ထိုရွာ၌ အဘိုးအိုတစ်ဦး၏ ဇနီးသည် အသက်အရွယ် ငယ်ရွယ်လွန်းပြီး ရုပ်ရည်က အလွန်ချောမောလှပသည်။ အဘိုးအိုက ချောမောလှပသော သူ၏ဇနီးကိုအလွန် ချစ်ခင်မြတ်နိုးပြီး အလိုလိုက်ထားသည်။ ဇနီးသည်က ခိုင်းစေသမျှကို စိတ်ချမ်းသာအောင်လုပ်ပေးသည်။သည် တော့ ဇနီးသည်က လင်သားအပေါ် ဆိုးချင်တိုင်းဆိုးနေ ပေတော့သည်။ တစ်နေ့မနက်တွင် အဘိုးအိုက အရပ်တကာ လှည့်လည်ပြီး တောင်းရမ်းရန် အိမ်က ထွက်မည် အပြုတွင် ဇနီးသည်က... “ယောကျာ်း… ဒီနေ့ အသပြာတစ်ထောင်ပြည့် အောင် တောင်းလာခဲ့ပါ။ အသပြာတစ်ထောင်မပြည့်မချင်း အိမ်ကို ပြန်မလာခဲ့နဲ့။ မိန်းမမှာဝယ်စရာရှိလို့... ပြောတာ ကြားတယ်နော်" ဟု မှာကြားလေ၏။ အဘိုးအိုက....“ စိတ်ချ။ ငါ့မိန်းမ စိတ်ချမ်းသာစေရမယ်။ အသပြာတစ်ထောင်ရအောင် တောင်းခဲ့မယ်”ဟုဆိုကာ တောင်းရမ်းရန် အိမ်က ထွက်လာခဲ့လေ၏။ အဘိုးအိုသည် တစ်ရွာဝင် တစ်ရွာထွက် လိုက်၍ တောင်းရမ်းလေ၏။ “ဟင်း... အခုမှ အသပြာလေးရာပဲ ရပါသေးလား။အသပြာတစ်ထောင်ဆိုတာ နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ ငါ့မိန်းမက ငါ့လိုအိုကြီး အိုမကြီးကို ယူထားတာ။ ငါ့မိန်းမ စိတ်ချမ်းသာရအောင် အသပြာတစ်ထောင် မရမချင်း လှည့်လည် တောင်းခံရမယ် ” အဖိုးအိုက ထိုသို့ မာန်တင်းပြီး ကြိုးစားပန်းစား မမောနိုင် မပန်းနိုင် တစ်အိမ်ဝင် တစ်အိမ်ထွက် တောင်းရမ်းပါတယ်။ ထိုကဲ့သို့ လှည့်လည်ပြီးတောင်းရမ်းရင်း မွန်းတည့်ချိန်သို့ရောက်လာသည်။ အဘိုးအိုသည် ပူပြင်းသောနေရောင်၏ အပူရှိန်ကြောင့် နွမ်းလျလာသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ချွေးများကလည်း စိုရွှဲလာသည်။ နေပူဒဏ်ကြောင့် လျှောက်နေသောခြေလှမ်းများက မမှန်တော့ပေ။ တောင်းရမ်းရသည့် အသပြာကလည်း တစ်ထောင်ပြည့်ရန် သုံးရာလိုသေးသည်။ လိုနေသော အသပြာရရန် နောက်တစ်ရွာသို့ သွားရောက်တောင်းရမ်းရပေဦးမည်။ ထိုရွာသို့ ရောက်ရန် ခရီးက အတော်အလှမ်းဝေးလေသည်။ “အင်း... ခဏနားပြီး အမောအပန်းဖြေရမယ်။ ပြီးမှ ခရီးဆက်ရင် ကောင်းမယ်”ဟု အဘိုးအိုက တွေးပြီး သစ်ပင်ရိပ်တွင် ထိုင်ကာ အမောအပန်းဖြေလေသည်။ ဗိုက်ကလည်း ဆာလောင်သည်မို့ သားရေအိတ်နှင့် ထည့်လာသော ထမင်းထုပ်ကို ဖြေ၍ စားလေသည်။ မောပန်းနေ သောကြောင့် ထမင်းထုပ်ထဲမှ ထမင်းတစ်ဝက်ကိုသာ စားနိုင်လေသည်။ ကျန်သည့် ထမင်းကို ပြန်ထုပ်ကာ သားရေအိတ်ထဲသို့ ပြန်ထည့်ထားလိုက်သည်...“ဟင်း...အဆာကတော့ ပြေသွားပြီ။ အခုမှ ရေဘူး ပါမလာတာကို သတိရတယ်။ ရေ သောက်ချင် လိုက်တာ။ အနီးအနားမှာ ရေရှာကြည့်ဦးမှ” အဘိုးအိုကအနီးအနား၌ ရေရလိုရငြား လိုက်ရှာလျက် သားရေအိတ်ကို နားနေရာ သစ်ပင်ရင်း၌ ချထားခဲ့ သည်။ စမ်းချောင်းတစ်ခုကိုတွေ့လျှင် ရေသောက်ပြီး စမ်းချောင်းဘေး၌ ခဏနားနေလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် မြွေဟောက်တစ်ကောင်က အဘိုးအို၏ သားရေအိတ်ထဲ သို့ဝင်ကာ ခွေနေလေသည်။ အဘိုးအိုက အမောပြေလျှင် ပထမထိုင်၍ နားခဲ့သောနေရာရှိ သားရေအိတ်ကိုကြိုးဖြင့် ပြန်ချည်ကာ လွယ်၍ အခြားရွာသို့ ခရီးဆက်ခဲ့သည်။ အခြားရွာထဲ၌ လှည့်လည်တောင်းရမ်းသည်။ အသပြာက တစ်ထောင် မပြည့်သေးပေ။ ထို့ကြောင့် အခြားတစ်ရွာသို့ ခရီးဆက်ရန် အဘိုးအိုက စဉ်းစားသည်။ အချိန်ကလည်း ရှိနေသေးသည်။ အဘိုးအိုသည်အခြားရွာထိပ်သို့ရောက်လျှင် မောပန်းလွန်းသဖြင့် သစ်ပင်ရိပ် အောက်သို့သွားကာ သစ်ပင်ကိုမှီရင်းမျက်စိကို စုံမှိတ်ရင်း မှေးနေလိုက်သည်။ မောပန်းလွန်းသောကြောင့် အိပ်ပျော်သကဲ့သို့ ဖြစ်သွား သည်။ ထိုစဉ် အဘိုးအို၏နားထဲ၌...“အဘိုးအို… ဒီနေ့ သင် အိမ်ကို မပြန်ဖြစ်ရင် သင် ေ.သရမယ်။ အိမ်ကို ပြန်ဖြစ်ရင် သင့်ဇနီး ေ.သလိမ့်မယ်။ “ဟင်” အထက်ပါ သတိပေးစကားကြောင့် အဘိုးအိုမှာ လန့်နိုးသွားသည်.... "ဟင်...ငါ ဒီနေ့ အိမ်မပြန်ပဲနေရင် ငါေ,သမယ်။ ငါအိမ်ပြန်သွားရင် ငါ့ဇနီးေ.သမယ်ဆိုပါလား။ ငါ့ဇနီးက အခုမှ အသက်ငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ၊ အေ,သမခံနိုင်ပါဘူး” အဘိုးအိုသည် ရွာထဲတွင် လှည့်လည်တောင်းရာ သူ့ဇနီးလိုချင်သော အသပြာတစ်ထောင်က ပြည့်သွားသည်။ ထိုအချိန်တွင် ထိုရွာမှ ရွာသူရွာသားများသည် တစ်နေရာသို့ အုပ်စုလိုက်သွားလာနေကြသည်ကို အဘိုးအို မြင်တွေ့လေသည်။ အဘိုးအိုသည် လာလမ်းအတိုင်း ပြန်လာရာ ဗာရာဏသီမြို့အနီးသို့ ရောက်လာလေသည်။ ထိုမှဤမှ လာနေကြသောလူများကို တွေ့နေရသည်....“ သင်တို့ ဘယ်ကိုသွားပြီး ဘာလုပ်ကြမှာလဲ” ဟု အဘိုးအိုက လမ်း၌ တွေ့သူတစ်ဦးကို မေးသည်။ “ဒီနေ့ လပြည့်နေ့လေ။ ပညာရှိအမတ်ကြီး ေ,သနက တရားဟောပြောမှာမို့ တရားနာဖို့ သွားနေ ကြတာ” “ဟာ..ဟုတ်ပြီ။ ငါ့နားထဲမှာ ကြားခဲ့ရတဲ့ အသံရဲ့အဓိပ္ပာယ်ကို ပညာရှိအမတ်ကြီးကို မေးမြန်းကြည့်ရရင်ကောင်းမယ်” အဘိုးအိုက ပညာရှိအမတ်ကြီးေ.သနကထံကို ရောက်အောင်သွားပြီး သည်နေ့ သူ့ဇနီးက ငွေအသပြာ တစ်ထောင်ရရန် တောင်းရမ်းခိုင်းစေ၍ သွားလာလှုပ်ရှား ခဲ့ရပုံ၊ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားစဉ် ကြားရသောအသံ ၏အဓိပ္ပာယ်တို့ကို ေ.သနကအမတ်ကို မေးမြန်းလေသည်။ ပညာရှိအမတ်ကြီးက... “ အဘိုးအို၊ သင် ရေဆာလို့ စမ်းချောင်းဆီ ရေသွားသောက်နေချိန် သင် ဖွင့်ထားခဲ့ တဲ့ သားရေအိတ်ထဲကို မြွေဆိုးတစ်ကောင် ဝင်ခွေနေ တယ်။ သင်က ဒီနေ့ အိမ်မပြန်ပဲ ရောက်တဲ့နေရာမှာ အိပ်စက်ဖို့ စဉ်းစားရင်း သားရေအိတ်ကြိုးကို ဖြေပြီး ကျန်တဲ့ ထမင်းထုပ်ကို ယူစားမယ်။ အဲဒါဆိုရင် အိတ်ထဲက မြွေက သင့်လက်ကို ပေါက်လို့ သင်ေ,သမယ်။ သင်က ညမအိပ်ပဲ အိမ်ကိုအရောက်ပြန်ခဲ့ရင် သင့်ဇနီးက အိတ်ကို ဖြေကြည့်မယ်။ ဒါဆိုရင် သင့်ဇနီးက မြွေပေါက်ခံရပြီး ေ,သရလိမ့်မယ်။ သင့်သားရေအိတ်ကိုဖြေပြီး အဝေးကို သွားနေလိုက်ပါ၊ သင့်နားထဲမှာ ကြားရတဲ့အသံရဲ့အဖြေကို သင် သိရပေလိမ့်မယ်" ဟု အဘိုးအိုကို ရှင်းပြလေသည်။ အဘိုးအိုက သားရေအိတ်ကို ကြိုးဖြေပြီး အဝေးသို့ သွားနေလိုက် သည်။ထိုအခါ အိတ်ထဲမှမြွေဟောက်ကြီး ထွက်လာကာ ပါးပျဉ်းထောင်နေလေသည်။ တရားနာပရိသတ်များက အဝေးသို့ မောင်းထုတ်ကြလေသည်။ “အင်း...ပညာရှိအမတ်ကြီးသေနကက ကျွန်ုပ်နှင့် ကျွန်ုပ်ဇနီးအသက်ကို ကယ်တင်ခဲ့လို့ ကျေးဇူးကြီးမားလှ ပါတယ်။ ပညာရှိအမတ်ကြီးရဲ့ တရားကို နာကြားပြီးမှ ရွာကိုပြန်ပါတော့မယ်” “သာဓု…သာဓု…သာဓု….” အဘိုးအိုသည် ပညာရှိထံ ချဉ်းကပ်ခဲ့မိသေ ကြောင့် သူနှင့် သူ့ဇနီးတို့ အသက်ရှင် ချမ်းသာရာရခဲ့ကြောင်း သူ့ဇနီးကို ပြောပြလေတယ်။ ထိုအခါမှ အဖိုးအို၏ ဇနီးဖြစ်သူမှာ အမြင်မှန်ရသွားပြီ သူ၏ယောင်္ကျားအား ကန်တော့ တောင်းပန်ပြီးလျှင် ယခုအချိန်မှ စပြီး လိမ္မာစွာ နေထိုင်ပါတော့မည်ဟု ကတိပေးလေသည်.........။ with respect - credit - ရွှေသွေးဂျာနယ်- kaunghtet #knowledge #Moral story