လက်အုပ်မိုး၍ကန်‌ေ တာ့ ပါ ၏

ေ ငွ ‌ေ ရွှ ဝင် လ ာ ပါ

အိမ် အ ြ ပန် လမ်း ‌ေ လး သာယာစေ

စာလို့‌ေ ကာင် း မဲ့ ကိတ်မုန့်

အဲ လို အိမ် ‌ေ လး လို ချ င် ပါ တ ယ်

‌ေ ရွှ လိပ် ြမ င် ‌ေ ငွ လှိမ် ဝင် ‌ေ ပါ့

‌ေ ရ စီး‌ေ ြ ကာင်း ‌ေ လး ကအသက်

ဝါခေါင်လကွယ်

လှလွန်းလို့

ဘာ ‌ေ လး လ ည်း

စိ တ်ထ ား‌ေ ကာ င်းတ ယ်အိ ပ်‌ေ ဖ ာင်း ဖို့ ဘဲလို ပ ါတယ် ‌ေ ငွ ဝင် ပါ ရ ‌ေ စ

ကိုယ်တိုင်တောင်မပြည့်ပဲ ငါတို့က..
တခြားသူတွေကို ဖြည့်ခဲ့ကြတယ် ။

ကိုယ့်ဒုက္ခကိုမကြည့်ပဲ...
တစ်ဖက်သားမပြေလည်မှာပဲ စိုးရိမ်ခဲ့ကြတယ်။

အနစ်နာခံခြင်း ငဲ့ညာခြင်းတွေကို..
လွယ်လွယ်ကူကူပဲ ချစ်ခြင်းမေတ္တာလို့..
ခေါင်းစဉ်တပ်ကြတယ် ။

ဒီလိုနဲ့ပဲ..

ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ပြေးလို့မောတော့မှ..
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ချစ်ဖို့သတိရတယ် ။